Na memoria da "Mestra de Vida"

Ana Hermida Meilán              

Nacín nunha pequena aldea labrega próxima a Friol, O Carregal, onde acabei asentándome e formando unha familia.

Amo a miña terra e amo a miña língua nai, e non concibo a idea dunha sen a outra. Desde que teño memoria emprego o galego, ese que me ensinaron meus pais e avós, usando moitas palabras en castelán. Co paso dos anos pretendo achegarme máis ao galego segundo a norma da RAG, e así o quero transmitir as miñas crianzas.

Desde ben pequena gústame ler e nos libros acho a maneira de vivir unha morea de vidas e é algo que me apaixona e me enriquece.

Inicialmente,con respecto á lectura do Scórpio, pensei que a escritura en galego-portugués ía ser unha traba para min e ao final converteuse nun aliciente máis. Quedei prendada do tan variado e escollido uso de adxectivos para presentarnos os personaxes e situacións, de como o autor nos transmite a realidade dunha época ao redor da figura de Rafael e remata case nun diario de guerra.

A temática de Scórpio levoume a un tempo que tiña algo adormilado na memoria. Veredes... tiven a sorte de ter conmigo unha "mestra de vida", a miña avoa paterna, que desde sempre me falou de xeito moi claro da súa infancia, dos seus tempos mozos, dos tempos da guerra ... sempre me dixo que era moi importante coñecer o noso pasado e por ela se incrementou o meu interese.

Foi para min un pracer descubrir Scórpio.