Na estrada da Coruña, tomando á esquerda pouco depois do polígono do Tambre (a pouca distancia de Sigüeiro), está unha das freguesías do rural de Santiago de Compostela: Nemenzo, topónimo do gosto de Eduardo Pondal.
No adro da igrexa de Nemenzo descansa o Neno da Pedra, que tamén é coñecido como o Neno Cantor. De cariña redonda, con expresión de moita viveza e un leve sorriso picarón, tan ilustre rapaciño xa anda polos 830 anos, repartidos entre dous asentamentos: o primeiro na catedral de Santiago, onde o colocou o Mestre Mateo, e o segundo a aldea da Pedra -en Nemenzo- para onde foi levado pouco depois de 1600.
O pobre Neno da Pedra estaba triste porque todas as palabras que ouvía das súas numerosas visitas terminaban por fuxir co vento. Agora non esconde o sorriso; a tendencia mudou. As palabras do seu idioma están escritas sobre a pedra e non escapan. El mesmo é capaz de as ler, mesmo estando sentado na base do cruceiro.
Seis familias tomaron a batuta e marcan tendencia restauradora desde os panteóns do cemiterio local. Esta é a panorámica que o Modelo Burela documentou no mes de setembro do ano pasado:
Freguesía | Total familias | Uso do galego | Data da 1ª | Inscricións de propiedade | Data de revisión | Autoría da revisión |
NEMENZO | 120 | 6 (5 %) | En estudo | 0 | 17/09/22 | Modelo Burela |
 |
| As inscricións funerarias do cemiterio de Nemenzo, situado no lugar da Pedra, en pleno adro da igrexa de Santa Cristina, mostran a tendencia emerxente do uso do idioma galego neste ámbito. |
Sem comentários:
Enviar um comentário