Bos Aires, Xaneiro de 1952 e día 23
Ao Señor D. Xulio
Cachafeiro
Meira -Galicia-
Ben querido amigo:
Chegou a min, por man de Xosé
Benito, a túa carta con palabras de amizade e lembranzas de xuventude que, para
min, xa é fuxida. Respondo a ela na linguaxe da terra nai, que leva o meu
agarimo e os saúdos e respectos para os teus familiares e para ti.
Compráceme que teñan chegado a ti os
meus libros, que -se non son moi boa cousa- teñen ao menos a virtude de sinxeleza
e son expresión do meu amor á patria galega; eles levaron consigo unha
lembranza para ti co desexo de que esperten na túa alma o sentimento racial e
fagan xerminar no teu espírito as nobres inquietudes para ben da nosa terra,
desa terra á que eu quizais non voltarei xamais, mais que teño -e terei sempre-
presente no pensamento.
A outras persoas de Meira
remeseilles esta miña mensaxe poética -os dous libros-, mais somente ti me
respondiche. Penso que é certo aquilo do Evanxello: „Ninguén é profeta na terra
súa“. No entanto, a xente doutras comarcas -e descoñecidas de min- tiveron
palabras de agarimo para a miña modesta obra, (palabras) que deron ledicia ao
meu espírito, abondo amargurado certamente, por cousas que ti poderás supoñer.
Sigo escribindo e quizais logo
chegue a publicar outros tres ou catro libros de poemas galegos. A Academia
nomeoume membro correspondente; un dicionario bio-bibliográfico fai mención do
meu nome e agora penso que teño de merecer eses honores e para iso farei o posíbel.
Por hoxe nada máis. Os meus saúdos
para os teus seres queridos, lembranzas aos amigos de aí e unha aperta longa e
forte para ti do teu amigo dos tempos felices e de sempre.
Avelino Díaz
P.D. Non te
esquezas de facer que os „peques“ aprendan e falen sempre a nosa fala.
Sem comentários:
Enviar um comentário