ATENCIÓN Á DIVERSIDADE DO ALUMNADO DE ESO ANALIZADA NUN ACTO CELEBRADO NO PERDOURO

Natalia Riego e Gabriel André no momento da participaren no IES Perdouro no coloquio dedicado á atención á diversidade do alumnado de Ensino Secundario Obrigatorio

Os diferentes sistemas de atención ao alumnado con necesidade de reforzo educativo foron expostos e valorados no decurso dun evento celebrarado na mañá deste venres, día 31 de marzo, no IES Perdouro de Burela.
A través da tecnoloxía dixital, tomou a palabra Paulo Vilar, docente en prácticas no Instituto de Rodeira, en Cangas do Morrazo. Vilar respondeu por este medio as consultas que un grupo de alumnos e alumnas de 2º de ESO lle fixeran chegar individualmente en mensaxes de correo electrónico.
Outra das convidadas, Natalia Riego Arredondas -especialista en docencia de Español como segunda lingua, con Mestrado nesta materia pola Universidade de Oviedo e docencia no IES El Pando da capital do Principado- falou da súa experiencia como estudante de Mestrado especializada no ensino de Español para persoas estranxeiras (Universidade de Oviedo) e fixo unha commparativa entre as súas experiencias docentes no IES El Pando, de Oviedo; e no IES da Pontenova. "Na Universidade de Oviedo existe profesorado con moita experiencia e moito prestixio no ensino das segundas linguas. Por iso recibín unha formación moi boa -asegurou-, que me serviu de grande axuda para superar con éxito a fase de prácticas con alumnado procedente de Marrocos, Senegal, Gambia, China, Brasil e aínda outros diversos países. Nese centro, as aulas de inmersión lingüística contemplaban unha atención específica a ese alumnado de vinte horas semanais, catro diarias, durante un período de tres meses, que habitualmente eran prorrogados por resultaren insuficientes para alcanzar a fluidez comunicativa".
Pola súa parte, o filólogo e tradutor Gabriel André comentou que escolleu Burela como lugar de realización das súas prácticas docentes do Mestrado da Universidade de Vigo por dúas razóns: a existencia dunha alta porcentaxe de poboación migrante; e "porque no IES Perdouro existen diversas modalidades de atención específica ( PEMAR; Agrupamentos Específicos; Reforzos; e Agrupamento de Atención a Alumnado Estranxeiro) que supoñen unha referencia non só a nivel local".

Burela estivo presente no primeiro plano da recepción ao Presidente de Cabo Verde no Concello de Santiago de Compostela

O Presidente da República de Cabo Verde chegou á nosa terra e foi recibido pola corporación municipal de Santiago de Compostela.

Na recepción, o alcalde da capital de Galiza -Martiño Noriega- referiuse aos "moitos elementos de unión e amizade entre Galiza e Cabo Verde, e especialmente entre Santiago de Compostela e Cabo Verde" e díxolle ao ilustre visitante que "Santiago de Compostela é a capital do noso país, é unha cidade de vocación universal e internacional. O seu nome foi espallado polo mundo e hoxe recoñecemos cidades como Santiago de Chile, Santiago de Cuba, Santiago de Guayaquil,… hai numerosos Santiagos… e tamén en Cabo Verde".

A seguir, o primeiro edil de Compostela referiuse ao orgullo que supón para Galiza que "a principal illa de Cabo Verde sexa a illa de Santiago. A illa máis poboada e onde se sitúa a capital do país, a

cidade de Praia" e foi o encargado de mostrar simbolicamente os nosos brazos abertos para recibilo: "Da illa de Santiago até Santiago de Compostela, sentídevos como na vosa casa".

Burela

No discurso de Martiño Noriega chamou a atención a referencia a Burela e á comunidade caboverdiana; "Se falamos de Cabo Verde e de Galiza, non podemos esquecer mencionar Burela. Aínda hai pouco aquí mesmo estivemos cun colexio de Burela que estaban de visita en Santiago. Coñeceron o noso Auditorio, a nosa cidade, e no centro da praza do Obradoiro encontráronse comigo, co alcalde. Un breve encontro que valeu para poder ver de primeira como os burelenses descendentes de caboverdianos eran uns mais. Galegos e galegas ao mesmo tempo que caboverdianos e caboverdianas. É posible, certamente".

A progresión de Lucía Rivas, a nosa fotógrafa

A fotógrafa oficial de Proxecto Neo en plena sesión de traballo durante o programa de celebración do Entroido

Comezou facendo fotos que deixasen constancia do desenvolvemento do programa. Facía case un cento delas para despois seleccionar media ducia. Traballaba sempre baixo a dirección de Karina Parga, que se ocupaba de orientala. Iso foi só no comezo, porque paulatinamente Lucía Rivas foi gañando en autonomía. Ela mesma deuse conta de que debía mellorar e matriculouse en actividades de formación, con magnífico aproveitamento.

No momento presente, Lucía Rivas continúa ocupándose da imaxe do programa, mais esta é só unha das súas responsabilidades. Co paso do tempo, foi desenvolvendo labores de adxunta en materia de coordinación xeral do programa. O mesmo está pendente das publicacións nas redes sociais que das tarefas da produción ou da orientación das novas incorporacións.
Unha vez máis, agradecémoslle publicamente o compromiso, a dedicación e os valores que nos transmite.

Non foi fada nin princesa. Foi a auténtica SES, encheu e colleitou un exitazo

A artista, no final do concerto, partillou máis momentos felices co alumnado do Instituto Gamallo Fierros de Ribadeo

Bernardo Penabade

Era unha idea coa que se traballaba desde había tempo, mais -por diversas razóns- sempre ficaba en tentativa. Felizmente, desta vez o desexo cumpriuse e o día 18 de febreiro María Xosé Silvar, SES, actuou coa súa banda ao completo no Auditorio da Casa da Cultura en Burela.

O concerto estaba para as nove da noite, mais desde antes das oito o público xa se congregaba diante do local e comezaba a situarse en ringleiras, ben para coller un bon sitio ben para coller a entrada. Había xente do Vicedo, de Viveiro, de Xove, de Burela e Foz, da Mariña toda, e mesmo chegou un autobús de Ribadeo cargado de mozas e mozos do instituto, acompañados por varias das súas profesoras.

Cos primeiros acordes, a artista entrou e recolleu o entusiasmo que lle transmitía un auditorio repleto, desexoso daquel momento. Comezou entón a festa, con entrega dun lado e doutro. Tito Calviño sorría. Notábase moi contento. E aquela muller que non se sente nin fada nin princesa pediu a un da casa que entrase no escenario. E o da casa entrou e recibiu un cento de aplausos. Pode incluso que fosen cento e un. Ningún máis. Iso durante trinta segundos. Porque trinta segundos foi o tempo que lle levou meter o auditorio no peto. Non lle fixo falta dicir unha palabra. Conseguiuno apenas co acordeón. O ferro-gaita. Despois  de interpretar unha das pezas do Opoñerse á extinción -que boa falta fai-- aínda houbo tempo para reinterpretar a música de Ana Kiro e entrar de cheo no sétimo ceo, momento en que aquela xente se puxo de pé e se puxo a danzar e a bater palmas.

Despois dun concerto en que non escatimou o tempo -ben ao contrario-, a artista aínda compartiu outra longa hora co público que lle reclamaba autógrafos, que lle pedía dedicatorias nos libretos dos discos ou inclusive nas camisolas que se puideran adquirir alí mesmo. 

Para nós non corría o tempo.

Grazas, Gaiteira!

A guerreira de Tronzar os valos con Adilson Sanches, Santinha Varela, Carme Cociña, Silvera V. de Oliveira, Matías Nicieza, María Areán, entre outras persoas que a acompañaron no concerto de Burela