BICO DE LEITE

Imaxe tomada de http://bicodeleite.blogspot.com.es/

"Cae a tarde e permanezo aloulada e case durmida, o rostro impávido, enervada, o tempo suspendido neste empardecer de outono, os ollos moi abertos, sen vontade sequera para pestanexar. Só o suave recendo a leite morno que mana dos meus peitos é quen de me acordar e de  me volver paseniño á realidade, ao gozo do plácido mamar do meu pequeno, aos seus olliños fechados, ás súas enxivas núas que se  manteñen agora quietas, poida que cansas de tanto chuchar, en calquera caso relaxadas e compracidas. Se de min depender, ficaría así eternamente. Eternamente mirándoo, bebéndolle o seu maino durmir, notando a delicadeza sutil da súa pel tocando a miña, acougando os espasmos reflexos que de cando en vez sacoden a súa manciña pousada sobre o meu peito mol. Suspiro. De pracer, suspiro. Premo un case nada cos dedos sobre o meu seo esquerdo e fago que a mamila encha de leite outra vez a súa boca desdentada, a súa boca que reaccionou inconsciente e volve chuchar ávida e instintivamente. Vexo a súa cabeciña, aínda sen fechar, vexo como lle latexa na fontanela, a fraxilidade quebradiza que provoca en min un aluvión de amor e delicadeza, unha enxurrada irrefreábel que os meus peitos converten novo en tépedo manancial. Intúo que isto que agora estou a sentir é o máis parecido á felicidade"

(Manuel Portas: Lourenço, xograr, Ed. Galaxia, 2015)

Quen está aleitando? Onde? En que momento?

O texto non está publicado nun folleto informativo da Asociación Bico de Leite. É un fragmento dunha obra literaria de Manuel Portas, Lourenço, xograr, editada por Galaxia.

A resposta aos interrogantes daránola o propio escritor na Feira do Libro de Burela, nunha presentación que está axendada para as 18:30 horas do venres, día 26 de agosto.

A LITERATURA DE MANUEL PORTAS A TRAVÉS DE VOCES DA MARIÑA
(Despois do minuto 25)