AS FESTAS DE RÚA

Actuación da Banda da Balbina nunha festa popular

Bernardo Penabade

De novo unha historia de A e B. Non se molesten en buscarlle referentes únicos, que non compensa. Chamámoslles así xustamente para mostrar dúas actitudes, que se poden concretizar en moitos lugares do mundo. Non importa se A e B son homes ou se son mulleres; se militan neste ou naquel partido; ou mesmo se non militan en nada. Son A e B: persoas que poden vivir en Viveiro, en Triacastela, en Ferrol ou en Vigo; e que poderían perfectamente vivir en Avilés, en Baracaldo, Tarragona ou na famosa Lorient, punto de encontro.

Neste caso, A e B viven na mesma localidade galega e manteñen unha relación institucional do tipo administración (B)-administrado/a (A), porque ambas son persoas moi dinámicas e porque ambas acudiron á chamada da participación cidadá.

A persoa A ten un perfil moi semellante ao do escritor Xavier Alcalá. Con orixes nas terras da Mancha, por razóns laborais, a súa familia veu  para a nosa terra e na nosa terra os seus integrantes desenvolveron unha segunda identidade: con espírito aglutinante, sen perderen a cultura da raíz, abríronlle as portas á do lugar de acollida, como é moi lóxico. De todo iso esta persoa A sabe moito, primeiro porque o viviu desde dentro, segundo porque o estudou tanto no Grao de Educación Social na USC como nos cursos complementares de animación sociocultural; e, terceiro, porque leva anos practicándoo no asociacionismo de base.

No inicio deste 2016, a persoa A entusiasmouse porque a persoa B púxose en contacto con ela e convidouna a integrarse na comisión das festas patronais:

 "Que alegría teño! Sabes que? Falou comigo B e convidoume a entrar na comisión das festas. Díxome que quería unhas festas participativas e que xa falara con todas as asociacións e que a idea fora moi ben acollida...

Ai, por fin chegou o cambio. Menos mal.

Xa verás, este vai haber unhas festas auténticas"

No mes de maio, o gozo de A xa estaba no pozo. Que tería pasado en tan pouco tempo? Cal sería o motivo de tan magna desilusión? 

A actitude de B.

A oferta participativa de B marcaba unha clara división do traballo: B pensaba, o resto executaba e todos xuntos reuníanse nunha foto para mandar á prensa. Perseverante, a persoa A nas primeiras reunións procurou o seu mellor discurso pedagóxico para tentar mudar o sistema, mais os esforzos foron infructuosos. Porque ab-so-lu-ta-men-te to-do estaba xa precociñado.

Todiño.

Cando recoñeceu a evidencia, o activista aínda tivo folgos para tentar facer algunhas modificacións e propuxo grupos e orquestras para actos puntuais.

-Eu as festas manchegas xa as vivo na Mancha, -e o ton co que o di enfatiza a evidencia. 

O tempo pasou e a evidencia naufragou. Primeiro por pasiva e despois por activa, as persoas do tipo A foron convidadas a saír exactamente por onde entraran. Actitude B.

-Como vamos a traer a la Banda de la Balbina?!!!! Eso para las fiestas de Rúa... Pero no para Mis-Fiestas.

Actitude B.

Aínda que resulte traballoso -e por veces pouco agradábel-, se esta actitude tipo B provoca unha alteración das normas de convivencia, hai que facer discurso pedagóxico preventivo. Tanto se esa actitude aniña nun partido como se pretende aniñar noutro; o mesmiño se está nunha persoa de aquí como se está nunha persoa de acolá.

Hai que facer prevención a tempo.