Israel Arranz acompañado por Lavilson R. Monteiro, Mouhamde Sakho e Álex Landim Correia
na entrada do Instituto Perdouro
- Despois do recreo temos a presentación dun disco na sala de música. Vai estar Israel Arranz para darnos a coñecer o Lémbrame de Marosa Jazz Project. Se queres, podes vir co teu grupo, hai sitio suficiente.
Obviamente, aceptamos o convite de Dolores, a profesora de Música. Tíñamos previsto aprender literatura castelá partindo de poemas interpretados por grupos moi coñecidos, mas adaptámonos e pasamos a aprender dun xeito aínda moito máis interactivo: o presencial.
No comezo do acto, Dolores fala tan pouquiño como claro e rapidamente nos situamos e sabemos quen é a persoa que nos vai dar a clase especial. Israel non fica atrás e en dous minutos faise co público e mesmo os meus alumnos e alumnas -tímidos- aceptan deixar os últimos asentos e pasar á primeira fila para observar mellor.
O músico móstranos o piano e o vibráfono e explícanos a historia deste. Tamén nos fala do xilófono e da marimba e con iso xa estamos metidos en materia. El é capaz de tocar e de explicar ao mesmo tempo e nós somos capaces de o seguir. Hai sintonía.
E como hai sintonía, explícanos o proceso de edición musical. Punto por punto desde o comezo. Preprodución. Produción e Posprodución. Fálanos de interpretación musical e de enxeñaría de gravación, mais tamén nos fala de economía. E móstranos a imaxe do resultado final: o Lémbrame.
Nese momento preguntámoslle se ten algún alumno entre os presentes e, por fortuna, tíñao. Propoñémoslle que toquen algo ao vivo, para despois podermos valorar mellor a gravación. Obviamente, nada está preparado, mais o alumno é valente e responde á chamada.
Mestre e discípulo tocan xuntos, ao vivo, diante de alumnado de 3º e 4º de ESO. As condicións acústicas moi boas. Por que? Porque non se sente nin respirar. Soan tan ben que levantan os aplausos dun público que normalmente é frío ou moi frío. Como o nome do profesor xa o sei de memoria hai varios anos, reteño o do alumno: aprendo que se chama Sergio. Teño claro que non o vou esquecer.
A seguir, escoitamos a música e visualizamos as imaxes do DVD. Despois do que se nos dixo no relatorio, estivemos moi moi atentos aos créditos e comprobamos na realidade aquilo que uns minutos antes era teoría pura.
Como o ambiente era agradábel, houbo preguntas e entón Israel Arranz falou da súa experiencia nas orquestras de verbenas. Preguntámoslle e respondeunos. Evocou os seus quince anos e a combinación dos estudos no instituto coas actuacións nas festas e lembrounos iso mesmo durante o período dos estudos universitarios. Mesmo chegamos a falar de economía.
Nós aprendemos. É case seguro que Israel tamén.
Educación en contidos e educación en valores.
Moitas grazas, Dolores.
Sem comentários:
Enviar um comentário