13/04/25

IRIS

Michel Stassart


Cando encendín a computadora e  conectei coa reunión do Curso de galego en liña, a sesión xa estaba comezada e vin que había unha persoa nova, descoñecida. Naquel momento estaba a falar a Fátima, que describía o que hai arredor da súa casa, desde onde escoita o son da corrente de auga  do río Eo.

Rapidamente souben que a nova participante no grupo de neofalantes chámase Iris e procede do norte de Italia. Díxonos que o seu primeiro idioma foi o ladino, moi diferente do italiano, e que tamén aprendeu alemán. Despois de vivir en Barcelona, ela e a sua parella había tempo que buscaban unha casa con terra e  atopárona en Devesos, unha aldea próxima a Ortigueira. Cerca desa casa hai un centro social con sede nun edificio que albergou a segunda escola laica de Galiza.

Iris ten unha filla e un fillo, que falan con ela en ladino, coa súa parella en catalán e cunha parte da familia materna en italiano. Agora estudan o galego e Iris aproveita a ocasión para aprender ela tamén. Apuntouse nas probas do Celga 2, que prepara pola súa conta e di que necesita practicar a fala. Queixouse de que os veciños esconden a lingua galega cando conversan con ela, salvo un dos directivos da asociación cultural A Devesana que lle facilita a integración na comunidade. 

Despois da nosa conversa con Iris, no resto da sesión falouse de hortas. A Fátima ten. O Carlos tamén; e a Andrea, que estudou xardinería, quere poñer en práctica os seus coñecementos, mesmo que sexa nunha bañeira.

Ao final, o mestre avisounos dunha actuación de Sole Felloza en Betanzos e convidounos a acompañalo para coñecer a cidade e para asistir ao espectáculo, organizado con motivo do vixésimo aniversario da asociación Roxín-Roxal.


Cartaz anunciador do encontro de neofalantes organizado pola asociación Roxín Roxal en Betanzos, onde estivo presente a comunidade da Escola de Arroxo.


Espectáculo "onde cabe unha lingua caben dúas", de Soledad Felloza. A gravación corresponde
ao encontro LGx15, organizado pola CTNL e celebrado no Teatro Principal en Compostela.



12/04/25

ESCOLA DE ARROXO: UN LUGAR ABERTO A TODAS AS PERSOAS SOLIDARIAS

Inauguración das actividades culturais na Escola de Arroxo. O día 1 de xuño de 2021, co confinamento aínda moi presente, celebrouse publicamente a recuperación da escola como centro cultural. A imaxe recolle o momento en que no patio convertido en xardín a alcaldesa Rocío López se dirixe ao público participante.



Carlos Pascual Garcés


Falamos con Rosa Espiñeira Pan. Queríamos saber onde naceu e díxonos que na Coruña. Inmediatamente matizou "son e síntome galega". No momento en que falamos do idioma, comentounos que na súa casa e no seu ámbito familiar e de amizades non se falaba en galego. "Na escola tampouco", enfatizou. No transcurso da conversa lembrouse dunha meniña de Malpica a quen castigaban por falar galego, o idioma que falaba de natural, e afirmou que aquilo lle ficou gravado para sempre: "aínda que non me dera conta daquela, co paso do tempo decateime de que o galego é o meu idioma; e decidín falalo e escribilo".

Despois do preámbulo, decidimos comezar esta entrevista que agora compartillamos coa audiencia. No primeiro plano a Escola de Arroxo e a Biblioteca Maravilhas. Despois o Curso para Neofalantes... e aínda moitos temas máis. Este é o resultado da conversa.


Rosa, cóntanos cando e como xurdiu a idea de montar unha biblioteca nun espazo rural como é Arroxo.

A idea xurdiu cando Michel e eu, de casualidade, demos coa escola nun paseo en dirección a Vila Nova. Pensamos en recuperala e para iso falamos con Rocío, alcaldesa de Lourenzá. Como o edificio levaba vinte anos restaurado, mais vacío de contido, pareceulle boa idea darlle vida e inauguramos a nova etapa o 1 de xuño de 2021. Levabamos xa moito tempo coa idea de facer algo nun lugar pequeno, así que foi unha sorte atoparnos con isto no camiño e nun sitio tan acolledor e fermoso como Arroxo.

O edificio escolar conserva algunha característica do seu pasado?

A escola data de 1959. Onde hoxe hai unha pasarela para acceder á biblioteca, antes había unha escaleira para subir ao que no seu momento era a vivenda da mestra. Digo "mestra" pois semella que por Arroxo non pasou mestre ningún. A estrutura da edificación vén sendo a mesma: na parte de abaixo era a escola propiamente dita e na superior estaba a casa da mestra.

As actividades realizadas na Escola de Arroxo reciben algún tipo de subvención pública ou privada?

O concello facilita o espazo e asume os custos da auga e a luz. Do demais solucionamos como podemos; cando hai algunha actividade, Michel e eu somos os encargados de limpar o local e de montar as mostras; tamén axuda Carlos, asiduo do lugar desde case os comezos; e Eva, veciña de Arroxo, colabora no que sexa preciso. Facémolo dunha forma desinteresada e porque pensamos que, en lugares pequenos, se poden facer cousas estupendas para case todo tipo de públicos.

Ademais da biblioteca, a escola conta cun espazo dedicado ás árbores. Cal é a intención dese espazo?

 O Arboretum é un espazo pensado para que haxa onde plantar árbores e que co tempo nesa zona se poida ler, pasear, gozar da paisaxe, da tranquilidade e da beleza nun bosque en consonancia coas persoas que aí queiran estar. Pensouse tamén para que persoas que veñan á biblioteca ou á escola por un feito especial, poidan deixar a súa pegada plantando unha árbore. Ao lado, nunha pedra, poñerase o nome e a data con letras pintadas. 

Que tipo de literatura se pode atopar na biblioteca?

Ao ser unha biblioteca persoal e moi particular, hai unha mestura de moitas literaturas e idiomas diferentes (galego, castelán, francés..), moitos libros de arte, ensaio, revistas -Triunfo, Viejo Topo, Ajo Blanco, Luzes, ...-, teatro, novela, contos para nenos e para non tan nenos, banda deseñada, historia… Hai libros para case todos os gustos e pódense mirar, tocar e levar para a casa. Anótase o nome da persoa e do que leva e non se pon un prazo moi curto para a súa devolución.

 Ademais da biblioteca, que outras actividades se realizan ou ofrecen nese espazo?

A biblioteca Maravilhas naceu para darlles unha segunda ou terceira vida aos libros. Arredor deles organizamos diferentes encontros e debates coas persoas que consideran que este é un lugar de encontro no que pasalo ben, para aprender e coñecer xente diferente e sempre seguir aprendendo cun mesmo, cos demais e co que se atope nos libros e nas persoas. As actividades son diferentes. Comezamos cunha festa o 1 de xuño de 2022. Nesa ocasión os editores Begoña e Vicente, de Media Vaca (Valencia) doaron á biblioteca os libros que faltaban para completar a colección. Seguimos coa presentación dun cd de Ugia Pedreira, Segmento Cantábrico, combinando intervencións da artista falando e cantando. Tivemos charlas de Gustavo Duch, Jeromo Aguado e Isabel Vilalba sobre "Colapso e mundo rural: reconectar co esencial"; sobre nutrición, con Paz Otero; unha mostra de xilografías de Luís Seoane; "Fóra medo", fotografías de Gonzalo (Carucedo) a xente da Polinesia; reproducións de "Humanos a Roya é um rio", de Baudoin&Troubs, coa presenza de Edmond Baudoin, que fixo un fermoso debuxo nunha das fachadas da escola; unha xuntanza de mulleres, organizada polo Sindicato Labrego Galego; unha mostra de epitafios; e presentacións de libros. Agora estamos no Curso de Lingua para neofalantes, con Bernardo Penabade como mestre. Son cousas feitas por amor ao que se fai e ao por que se fan.

A idea é continar.
Queremos seguir sendo un lugar pequeno no que poder facer cousas pequenas ou menos pequenas e aberto aos que queiran vir e estar. Temos un folleto en que aparecen todas as actividades feitas até o 27 de xaneiro de 2025 e tamén outro folleto en que recollemos algunhas intencións.

Nun dos laterais podemos ver o fermoso debuxo do que falabas antes. Cóntanos que representa.

O fermoso debuxo foi feito por Edmond Baudoin, escritor e debuxante francés de banda deseñada. En xullo de 2023, por casualidades da vida puido vir á escola. Participara en Xixón na Semana Negra, da que é invitado habitual. Aproveitamos a ocasión, convidámolo a vir e aceptou o convite. Foi un luxo. Baudoin é autor de moitas bandas deseñadas, unha delas traducida ao galego (Humanos a Roya é um rio), escrita, debuxada e viaxada con Troubs, outro autor francés. A representación pode ser diferente, depende de quen a mire, máis pode ser danza, movemento vida, ritmo, voo, natureza … 

Nunha das salas podemos ver unha colección de gravados con debuxos vinculados á figura de Luís Seoane. Ten algo especial que ver co espírito da biblioteca? 

No que era propiamente a escola, a sala de aulas, que está na parte baixa do edificio, facemos normalmente exposicións, pois as paredes préstanse para iso. Na actualidade hai unha mostra das reproducións de diferentes creadores que ilustraron dous libros de Luís Seoane: en 2010 publicouse Poemas alumeados, (leva un  poema-prólogo de Xosé Luís Méndez Ferrín e cada composición vai ilustrada por un autor distinto, con representación de diferentes países;  en 2018 editouse Certezas alumeadas, con prólogo de Isidro Novo, diferentes escritos de Luís Seoane e ilustracións de creadores de orixes diversas). 

Estes dous libros saíron como agasallo ao escritor polo día do seu nacemento o 1 de xuño. 

Desde 2007 celebrámolo como un día grande para Galiza e o mundo, En 2021 comezou a relación de Seoane con Lourenzá cunha mostra nunca vista na Galiza nin noutro lugar: "Luís Seoane natural". Celebrouse na sala do Concello de Vila Nova e nela puidéronse ver óleos, gravados, libros e catálogos. Foi unha mostra modesta, máis moi completa e sempre co agradecemento a quen a fixeron posíbel. En 2024, con motivo da celebración da data de nacemento da súa compañeira Maruja (un 24 de xaneiro de 1912), celebrouse unha mostra de xilografías do propio Luís Seoane.  Na biblioteca Maravilhas hai moito libro e moita información sobre eles. A súa inspiración está no seu compromiso, nos principios polos que loitaron. No primeiro agasallo celebrado na escola de Arroxo-Lourenzá o 1 de xuño de 2021 quedaron só catro libros de e sobre Luís Seoane (Poemas..., Certezas..., Acerca da integración . .. , e Luis Seoane desde a memoria, de Fernández del Riego). O 1 de xuño de 2022 estes libros estaban igual que cando quedaron, polo tanto a biblioteca reúne unhas condicións boas para a conservación dos libros.

Qué personaxes ilustres pasaron pola biblioteca e qué pegada deixaron?

 Sen entrar a explicar o que pode ser ou significar "personaxes ilustres", todas as persoas que pasaron e que están a pasar pola biblioteca son persoas ás que se valora, a todas, sen nengún tipo de xerarquía. No folleto pódense ver os seus nomes; tamén no caderno no que van deixando as súas sensacións polo seu paso pola biblioteca Maravilhas de Arroxo-Lourenzá e outros dunha maneira máis visual. Lembro agora o debuxo de Edmond Baudoin; e no Arboretum, a polygala e carballo plantados en 2022 por Francisco Martínez López "El Quico", guerrilleiro berciano moi próximo aos 100 anos; o carballo plantado en setembro de 2023 por Xesús Alonso Montero; os pexegueiros de Cristian Caruncho, con motivo da presentación do seu libro Grandarroiba; e o loureiro de Carlos Taibo, que recorda a súa visita en marzo deste 2025.

Como cres que foi recibida esta iniciativa polos habitantes da zona?

Desde o principio, foron moi receptivos e gostan de que sexa un lugar con vida, participan das actividades que hai. Parécelles ben facer da escola un lugar aberto a todas as persoas solidarias e con ganas de saber e dar a coñecer as súas vivencias.

A Biblioteca Maravilhas acolleu a presentación dun novo disco de Ugia Pedreira. A imaxe recolle o momento en que se dirixen ao público a alcaldesa Rocío López, a dinamizadora cultural Rosa Espiñeira e a artista.

09/04/25

O FOGAR DO PAN


Oferta gastronómica do Fogar do Pan, na Coruña


Michel Stassart


Simón, o noso fillo, veunos visitar durante uns días e fomos á Coruña para estar con el. Un dos lugares polos que pasamos foi a “Tahona. O fogar do pan", en Mato-Grande, á entrada da cidade. Este barrio foi nos anos 90 un grande descampado cheo de felga e silvas. Aínda lembro pasear co Simoniño polas corredoiras que nos levaban a Eiris por entre algunhas pequenas leiras moi próximas do camiño de ferro. Case podo dicir que eran "as ribeiras do camiño de ferro" porque por ali o tren circula como polo leito dun río.

Esta tafona especial, que complementa o nome comercial coa explicación de que se trata do fogar do pan, ten na cidade 7 despachos de pan. A central, o local de toda a vida, onde abriu no ano 1948 e onde ten os fornos, sitúase na praza de Lugo e nel só despachan os pans feitos con fariñas de cereais variados e a súa extensa oferta de pastelaría. Nas outras tendas teñen cafetería, terrazas e ofrecen almorzos e  xantares.

"O fogar do pan" ten unha páxina web e os perfís das redes sociais redactados en galego. Dan o "Bo día" con café e bolería artesá, mais tamén o ofrecen doutras maneiras a escoller: con torradas, con biscoito (especial para amantes das larpeiradas) e tamén con "compango" salgado.

Aínda me esquecía de dicirvos algo fundamental: o pan está delicioso.

28/03/25

LINGUA E CULTURA PARA NEOFALANTES NA ESCOLA DE ARROXO




Carlos é de Madrid e agora retornou á fonte das súas raíces en Lourenzá. En Madrid tamén naceron José Manuel, que vive en Riotorto, e Fátima, que se asentou na Ponte Nova, da mesma maneira que o fixeron noutras localidades da Mariña a brasileira Cláudia, a romanesa Mirela ou o arxentino Juan Carlos.

Como medida de cohesión social, todas estas persoas tomaron a iniciativa de facer inmersión na cultura galega. Para iso reúnense cada sábado ás cinco da tarde na escola de Arroxo, entre Lourenzá e Mondoñedo, e todos os mércores ás 10 da noite virtualmente a través de teléfonos e ordenadores, coa orientación de Bernardo Penabade. Como complemento, apóianse diaria e mutuamente a través dun grupo de whatsapp e acuden á axuda do profesor na casa: a famosa páxina www.ogalego.eu, de Anxo González e Vitoria Ogando.

Cartaz anunciador do curso
Despois dunha fase inicial de formación teórico-práctica, comezan o proceso de inmersión social en colaboración con diferentes entidades. O primeiro lugar de reunión fóra da Escola de Arroxo foi a Casa da Penela, un establecemento de turismo rural de Vilamor (Mondoñedo). Seguidamente, viaxaron a Barreiros para participar nun foro sobre desenvolvemento, que contou coa participación de Alba Díaz Geada, profesora de Historia Contemporánea na USC; promoveron un encontro de neofalantes celebrado na Finca Galea; e recibiron a visita do profesor e escritor Carlos Taibo, que presentou os seus libros sobre a Teoría do Colapso e o decrecemento. 

Este sábado, 29 de marzo, ás 16:30 horas, o grupo trasládase ao Museo Provincial do Mar de San Cibrao para desenvolver unha sesión aberta ao público. Será unha oportunidade para dar a coñecer esta iniciativa de aprendizaxe, compartir os traballos de investigación que están a realizar e visitar a exposición Palabra e Memoria, que recolle unha selección de fotografías de epitafios.


Con motivo da súa pasaxe pola Mariña para participar na presentación das súas últimas obras, o escritor Carlos Taibo visitou a Escola de Arroxo. Primeiro mantivo unha tertulia co grupo do curso e outras persoas convidadas; e, finalmente, plantou un loureiro como recordo.

REFERENCIAS

Encontro na Finca Galea: https://www.cronica3.com/2025/02/encontro-de-neofalantes-este-domingo-na-finca-galea/
Encontro no Museo do Marhttps://amarinaxa.com/news/o-museo-provincial-do-mar-acolle-a-diversidade-linguistica-cunha-sesion-aberta-de-galego/93672/
Entrevista a Carlos P. Garcés: https://amarinaxornal.gal/cultura/115576-carlos-pascual-neofalante-eu-xa-lia-en-galego-a-manuel-maria-ou-a-cunqueiro/
Entrevista a Fátima Mayorga: https://amarinaxornal.gal/oriental/a-pontenova/115692-fatima-mayorga-o-mais-destacable-para-min-e-a-falta-de-tempos-compostos-en-galego/
Entrevista a Manuela Sáez: https://amarinaxornal.gal/cultura/115297-manuela-saiz-neofalante-do-galego-chamoume-a-atencion-a-ausencia-de-tempos-compostos/
Entrevista a Juan Carlos Porcel: https://neofalantes.gal/juan-carlos-neofalante-de-cordoba-arxentina-os-nenos-non-queren-falar-galego-e-iso-e-un-problema/

27/03/25

RINCÓN DO MIS (FOZ)

 Andrea López Martínez



"É un sitio precioso. Dá a sensación de estar ás aforas de Foz, mais chégase andando sen problema. Ofrece boa comida e, ademais de restaurante, ten habitacións". Así é presentado o Rincón do Mis por unha persoa que comenta a súa experiencia.



Nada máis entrar ao xardín a pé ou en coche, saúdanos un painel informativo. A primeira palabra que nos di é "Benvidos", antes de presentar os horarios xerais, os específicos da cociña, o servizo de ceas, a oferta do menú do día e o horario de desaloxo (ás 00:30 h). 

Se avanzamos un pouco por entre as casas de pedra restaurada, á entrada do restaurante recórdannos cun adhesivo na porta: ”Aquí usamos o galego”. Estamos no Rincón do Mis, en Foz. Alfonso e Pablo son os donos deste establecimento que inicialmente abriran con outro amigo co que estudaran na escola de hostalería.

A súa oferta comprende desde eventos como vodas e bautizos, restaurante con carta e menú diario e aloxamento. Por iso din que o seu servizo abarca en maior medida a comarca, mais tamén o resto do mundo. Aínda que sexa un lugar frecuentado por persoas de todas nacionalidades e teñan ao seu dispor a carta en castelán ou en inglés,  a empresa aposta pola comunicación corporativa en galego. Xa o comprobamos a través da rotulación e tamén se pode ver todos os días a través das súas redes sociais. Alfonso dinos: “Nós somos galegos e temos un compromiso coa nosa terra e co idioma. Consideramos importante poñelo en valor”.


Painel informativo da entrada ao xardín.  A empresa foi fundada en 2012 e operou inicialmente en Burela. Durante un tempo tivo actividade en Burela e Foz; e, a partir do confinamento, mantense nesta última localidade.



O compromiso explícito co uso do idioma galego aparece xa na porta de entrada ao restaurante. 
Neste caso é un autocolante da iniciativa "abertos ao galego" promovida pola Mesa.

Imaxe da oferta e explicacións dun menú especial

21/03/25

ESTUDO DO PATRIMONIO DOS CEMITERIOS DA FONSAGRADA, IBIAS E NEGUEIRA DE MUÑIZ

O escultor Pablo López visitou camposantos de tres concellos e incorporouse ao equipo Palabra e Memoria, que estuda o patrimonio documental e a estabilidade do uso do galego no ámbito familiar

 

 

Que a lingua galega chegou a desaparecer completamente á hora de despedir as persoas falecidas non é ningunha novidade. Que esa desaparición durou varios séculos tamén. A novidade está na recuperación “desde cero”. Ao estilo ave Fénix.

Sábeno moi ben o centenar de persoas que percorren Galicia para visualizar camposantos e para recoller e estudar a información facilitada por case 50.000 familias. O escultor Pablo López tamén se uniu á “selección galega de visualización” e con libreta, bolígrafo e teléfono, realizou un auténtico "paseo investigador" polos cemiterios locais, comezando polo da parroquia de Fonfría. Neste caso, o seu obxectivo era visualizar os epitafios, facer recollida dos máis chamativos e plasmar a información nun breve informe para poder realizar máis tarde un estudo en detalle dos materiais. Unha vez en cada un dos lugares, o obxectivo aampliouse e o visitante acabou por facer un inventario de arquitectura, pintura e escultura dos templos.

Aínda que polo momento non ten realizado ese estudo exhaustivo da documentación, confirmou que o clásico distanciamento entre as expresións oral e escrita redúcese cada vez máis: a porcentaxe de inscricións funerarias en que aparecen as palabras "muller", "home", "fillos" ou "netos" increméntase paulatinamente, con maior ritmo nestes anos que levamos do século XXI.

A porcentaxe máis elevada do uso da lingua galega localizouna en Santo André de Logares, onde 8 familias dun total de 70 deron xa o paso a pasar a escrito o idioma de uso oral, e en lugares como Burón, Fonfría, Suarna, os Baos e en Padrón. Sorprendentemente, no casco urbano da capital municipal (A Fonsagrada), o nivel é inferior: dun total de 294 familias, manteñen a estabilidade en galego 6, o que representa un 2% (tres puntos por debaixo da media galega). En Monteseiro, Maderne, Vilar de Cuíña, Allonca, Ouviñano, Louxas e Marentes, o galego escrito aínda non entrou nos recintos dos cemiterios. 

A visita ao conxunto das parroquias da Fonsagrada foi completada nunha segunda etapa. Pablo López visualizou as inscricións noutras 9 localidades, co resultado do uso con estabilidade da lingua galega escrita en 16 das 483 propiedades.
Tamén é moi significativa a presenza da cultura galega en 161 cabeceiras, que recollen os nomes tradicionais das casas. Na maior parte dos casos, esa identificación en galego non ten continuidade nas placas de recordo ás persoas falecidas, mais é un paso en positivo.
En Pacios de Mourisco, dun total de 46 familias, o galego está en 21 cabeceiras e 1 lápida.
En Bruicedo: dun total de 44, está en 9 cabeceiras e 1 lápida.
Na Airexa (Piñeira), de 70, hai 27 cabeceiras e tamén unha inscrición nunha placa.
No Freixo, de 104, 5 están redactadas e noutras 25 aparece nas cabeceira.
En San Pedro do Río, no cemiterio vello non hai ningunha palabra en galego; e no novo está en 20 cabeceiras, de 72, e nunha lápida.
Outro tanto ocorre en San Martín de Arroxo: no cemiterio vello nom hai presenza do idioma galego; e no novo está en 5 das 78 propiedades e tamén parcialmente en 29 cabeceiras.
En Santa Xuia, onde hai un total de 23 nichos, dúas lápidas están redactadas en galego, que tamén aparece en 8 cabeceiras.
Finalmente, na Bastida (Xestoso de Baixo) e en Parada Vella o noso idioma aínda non entrou de maneira plena nos camposantos. A súa presenza redúcese a 6 e 16 cabeceiras respectivamente. 

A panorámica observada por Pablo López está en total consonancia coa que se desprende do estudo realizado polo xornalista David Canto Veiga, encargado de recopilar e estudar a información recollida en toda Galicia, occidente de Asturias, o Bierzo e As Portelas (en Zamora). As primeiras persoas alfabetizadas en galego nos primeiros anos da etapa democrática pasan agora a ocuparse do coidado do lugar en que repousan definitivamente os seus parentes. Co cambio de xeración das persoas, cambia tamén a valoración e o uso do idioma. Ao mesmo tempo, nótase tamén a transversalidade: participan máis as mulleres e o uso do galego escrito deixou de ser patrimonio exclusivo das persoas con estudos universitarios. 

Toda esta información recollida a través do voluntariado está rexistrada nun mapa de consulta pública: a "Cartografía do uso do galego nos camposantos" (https://datawrapper.dwcdn.net/4HeuT/38/), que contén información sobre uns 200 cemiterios e que está aberto á colaboración de calquera persoa que queira recoller e publicar os datos da súa parroquia.

 

Igrexa de Pacios de Mourisco. Foto: Pablo López. 

Igrexa da Bastida (Xestoso de Baixo). Foto: Pablo López.

Igrexa de Bruicedo, onde o idioma galego escrito está representado por unha inscrición.
Foto: Pablo López
Piñeira (A Airexa). Foto: Pablo López.


Muro situado en Parada Vella (Fonsagrada). Foto: Pablo López.

igra
Igrexa de San Martín de Arroxo. Foto: Pablo López

Caderno de Campo do traballo realizado por Pablo López en Santa Xuia




29/01/25

PALABRA e MEMORIA-RIBADUMIA NA RADIO AROUSA - CADENA SER


A exposición Palabra e Memoria nos cemiterios das parroquias de Ribadumia abre as súas portas ao público o sábado, ás 18:30 horas do día 1 de febreiro de 2025.
A profesora Ana Belén Vázquez Pardal, en calidade de comisaria da mostra, e o profesor Bernardo Penabade, en representación da escola de educación social, fan a divulgación para toda a comarca arousá a través das ondas, no Hoy por Hoy da Cadena Ser.