GRATA SORPRESA COA LECTURA DO SCÓRPIO

 

Pilar Rueda                    

 

Son natural de Moaña -no Morrazo - e afincada en Friol desde hai xa 24 anos. Gústame a lectura aínda que non creo que sexa moi boa analista, simplemente a disfruto. Non teño preferencia por ningún tipo de libro especial, escollo segundo o momento da vida e o que me apeteza.

Eu non comecei a falar en galego ata que tiven 14 ou 15 anos. Na miña casa sempre se falou máis ben o castrapo e na escola onde fixen EXB falábase castelán. Aínda así, recordo unha anécdota que quizá foi o me levou a fixarme no galego. Eu tería xa 12 anos e entrou no colexio un neno pequeno que falaba en galego e correuse a voz de que se lle falase en galego para que non perdese o costume.

Con estes precedentes, aos 15 anos decidín que ía falar en galego. Na casa non me dixeron nada en contra e no instituto só algúns amigos me dicían que non o falase, mais non tiven que superar obstáculos maiores.

Son da idea de que temos que saber falar en castelán e que cada quen decide a lingua que máis lle gusta, mais como galega gústame o meu idioma. Sobre a lectura, leo desde sempre. Non moito en galego, porque non me cadrou. Cando me gusta un libro ou me atrae para ler non me fixo no idioma. Aínda así, a partir de agora hei fixarme máis na literatura escrita na nosa lingua.

Con Ricardo Carvalho Calero levei unha sorpresa. Temía que fose resultar unha lectura aburrida, mais xa na primeira folla -centrándome na historia e non tanto na escritura- gustoume. Gústame o formato do libro, mostrando a subxectividade de cada personaxe. E gústame a época en que está ambientada a historia porque me fai coñecer algo máis o noso pasado.

Cando vin o anuncio do club de lectura en facebook -a través de Loli Cayón-, non o pensei e pedín información. Recoñezo que cando me dixo que ía ser virtual case me boto para atrás, pero alégrome moito de non telo feito xa que o disfruto moito e aprendo outro tanto .

Inicialmente, pensei que o libro estaba escrito en portugués. Só cando tivemos a primeira reunión entendín que non tiñamos que lelo como o farían en Portugal ou no Brasil. Aínda que hai palabras que non entendo ben, non me é difícil de entender o sentido. Ademais, non quero presionarme a sabelo todo. Conténtome con entendelo, aprender algo e disfrutalo .

A experiencia estame resultando gratificante. O libro mantenme interesada no que vai ocorrer. De feito, estou desexando comezar a ler a segunda parte.